Στις 7 Οκτωβρίου ξεκίνησε ο νέος αιματηρός πόλεμος Χαμάς – Ισραήλ, με τον αριθμό των νεκρών να υπερβαίνει τους 8.400. Ανάμεσά τους είναι 2.913 παιδιά, 1.709 γυναίκες και 397 ηλικιωμένοι. Αυτά τα νούμερα προκαλούν φρίκη και πυροδοτούν ερωτήματα για το αίτιο αυτού του αδάμαστου μίσους μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν είναι εύκολες, αφού αυτή η σύγκρουση υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια. Ο κινηματογράφος έχει προσπαθήσει πολλές φορές να αντιμετωπίσει αυτό το θέμα με ταινίες που εστιάζουν στην κατανόηση των σχέσεων, των συνθηκών και του παρασκηνίου ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη. Όπως είπε κάποτε ο αείμνηστος Ρότζερ Έμπερτ, οι ταινίες είναι “σαν μια μηχανή που δημιουργούν ενσυναίσθηση”.
Αυτές οι πρόσφατες ταινίες – εκτός από την καλλιτεχνική τους αξία – είναι ένα εξαιρετικό μέσο για την κατανόηση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή:
Παράδεισος Τώρα (2005)
Το “Παράδεισος Τώρα” είναι ένα ψυχολογικό δράμα με δύο Παλαιστίνιους, τον Σαΐντ και τον Χαλέντ, που προετοιμάζονται για μια αυτοκτονία στο Ισραήλ. Δεν είναι θρησκευτικοί ή πολιτικοί ηγέτες και ποτέ δεν παρουσιάζονται ως φανατικοί. Είναι δύο φίλοι που ζουν τις τελευταίες ημέρες τους μαζί. Όταν φτάνουν κοντά στα Ισραηλινά σύνορα, το σχέδιό τους αποκαλύπτεται, κάτι που τους κάνει να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις τους.
Σκηνοθετημένη από τον Παλαιστίνιο-Ολλανδό σκηνοθέτη Hany Abu-Assad, η ταινία παρουσιάζει μια σπάνια ματιά σε έναν αυτοκτονικό τρομοκράτη και αντιμετωπίζει το θέμα με μια συγκινητική προσέγγιση. Δεν είναι εύκολο να την παρακολουθήσετε, αλλά επιτρέπει στο κοινό να αμφισβητήσει τις προκαταλήψεις του και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, παρέχοντας ένα πλαίσιο για να ακουστεί η φωνή των Παλαιστινίων που αντιδρούν στη βία.
Χορός με τον Μπασίρ (2008)
“Χορός με τον Μπασίρ” είναι μια κινούμενη εικόνα σε animation, σκηνοθετημένη από τον Άρι Φόλμαν. Εδώ αναδεικνύεται η εμπειρία του Φόλμαν ως στρατιώτης στον πόλεμο με τον Λίβανο το 1982. Μέσα από αυτήν την αναδρομή στις αναμνήσεις και τις σκέψεις, η ταινία εξερευνά τη ματαιότητα του πολέμου και αποτελεί μια ισχυρή δήλωση για το τραύμα της σύγκρουσης.
