Ο Igshaan Adams, καλλιτέχνης από τη Νότια Αφρική, παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο Ruth Prowse School of Art στο Κέιπ Τάουν. Ωστόσο, λόγω οικονομικών δυσκολιών στα 20 του χρόνια, αποφάσισε να μην αγοράζει ακριβές λαδομπογιές. Αντ’ αυτού, με την έγκριση των παππούδων του, χρησιμοποίησε ρούχα και υφάσματα από το σπίτι τους και τα ενώνοντας δημιούργησε μια εκφραστική εικόνα. Στη συνέχεια, το 2010, άρχισε να διδάσκει ζωγραφική και σύνθεση σε τεχνίτες υφαντικής σε μια ΜΚΟ με την ονομασία Philani Maternal, Child Health and Nutrition Trust. Παρότι είχε κάποια βασική γνώση στον τομέα του υφαντικού, η εμπειρία αυτή ενίσχυσε τη “συμπερίληψή” του στην τέχνη. “Σε εκείνο το σημείο συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν μου άρεσε η ζωγραφική”, δήλωσε κατά τη διάρκεια μιας τηλεδιάσκεψης Zoom από το στούντιο του στο Zeitz Museum of Contemporary Art Africa στο Κέιπ Τάουν. “Ποτέ δεν ένιωσα τόσο έντονη σύνδεση με αυτό το μέσο”.
Ποιο εκπληκτικό έργο#IgshaanAdams #SouthAfricanArt #SouthbankCentre pic.twitter.com/tjJMNU3psI
— #AbafanaAbafani (@BNjalo_artist) Μάιος 19, 2021
ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ, Natalia Nakazawa, 2020 pic.twitter.com/VOucTQMZmC
— Καλλιτέχνες Χρώματος (@artistsofcolour) Δεκέμβριος 24, 2022
Καλλιτέχνες όπως ο Igshaan Adams και η Lila de Magalhaes χρησιμοποιούν ίνες τρόπο που μοιάζει πολύ με ζωγραφική. Αλλά αυτοί οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το υλικό ως πρόσκληση για να τοποθετήσουν τις προσωπικές και κοινωνικές ιστορίες, συχνά από ιστορικά αποκλεισμένες σκοπιές. https://t.co/8Er2EOTJpG pic.twitter.com/IBrCFytcIY
— Τέχνη στην Αμερική (@ArtinAmerica) Ιούνιος 8, 2023
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ (HEARTBREAK HOTEL), Tomashi Jackson, 2020 pic.twitter.com/J7gZZDxH6y
— Καλλιτέχνες Χρώματος (@artistsofcolour) Σεπτέμβριος 23, 2020