Οι αγριόσαλπα και ο γερμανός ήδη καταναλώνονται ευρέως στα Δωδεκάνησα, αλλά παραμένουν άγνωστα σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Η τριετής έρευνα του προγράμματος απέδειξε ότι αυτά τα τέσσερα είδη είναι καλά εγκατεστημένα στις ελληνικές θάλασσες, κυρίως στα νότια της χώρας όπου τα νερά είναι πιο θερμά.
Συνολικά, εκτιμάται ότι έχουν εισβάλλει πάνω από 1.000 ξενόγλωσσα είδη στη Μεσόγειο, με τα περισσότερα να προέρχονται από τον Σουέζ.
Ένα παράδειγμα είναι το λεοντόψαρο, το οποίο ανταγωνίζεται τα ντόπια είδη και άσκει νέες περιβαλλοντικές πιέσεις στα ελληνικά νερά.
Εκτός από τις οικολογικές επιπτώσεις, τα ξενόγλωσσα είδη συχνά προκαλούν ζημιές στα αλιευτικά εργαλεία και επηρεάζουν οικονομικά τους ψαράδες.
Στο πλαίσιο του προγράμματος διεξήχθησαν δοκιμές γευστικής επίγευσης (συμπεριλαμβανομένων σκουμπρί, καπνιστού σκουμπριού, τσαρκίσματος σκουμπριού, αποξηραμένου γερμανού, μαλακού γερμανού, καπνιστού λεοντόψαρου και κατεψυγμένου φιλέτου λεοντόψαρου), με τους συμμετέχοντες να εκφράζουν ότι θα τα συμπεριλάμβαναν στη διατροφή τους.
