Μια υποβρύχια έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη το 726 μ.Χ. απέδειξε ότι ήταν πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι πίστευε η επιστημονική κοινότητα μέχρι τώρα. Αυτή την ανακάλυψη έδωσαν στη δημοσιότητα διεθνείς ωκεανογραφικές έρευνες.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Nature Geoscience».
Στο πλαίσιο του προγράμματος «International Ocean Discovery Program», επιστήμονες ανακάλυψαν υποβρύχιες αποθέσεις ελαφρών πετρωμάτων που χρονολογούνται το 726 μ.Χ. Η έκρηξη αυτή κάλυψε τη θάλασσα με ελαφρά πετρώματα σε τεράστια επέκταση μέχρι τις ακτές της Μικράς Ασίας, περίπου 400 χιλιόμετρα μακριά.
Η έκρηξη πρέπει να συνέβη κυρίως κάτω από την επιφάνεια του νερού, καθώς δεν βρέθηκαν υπολείμματα στην ξηρά. Το εκτιμώμενο μέγεθος της έκρηξης είναι VEI 5, με όγκο έως και 3,1 κυβικά χιλιόμετρα.
Η Φάση της «Επαναφόρτισης» του Ηφαιστείου Σαντορίνης
Η Σαντορίνη είναι ενεργή περίπου 650.000 χρόνια και χαρακτηρίζεται ως πολυκυκλικό ηφαίστειο. Μετά από φάση επαναφόρτισης ακολουθεί φάση συσσώρευσης πριν από μια έκρηξη που καταρρίπτει την καλδέρα. Η τελευταία αυτή έκρηξη, η Μινωική καταγράφηκε την Εποχή του Χαλκού περίπου το 1.600 π.Χ.
Η φάση επαναφόρτισης του ηφαιστείου μετά την έκρηξη του 726 μ.Χ. προετοιμάζει για μικρές και μεγαλύτερες εκρήξεις κατά τις πρώτες φάσεις του κύκλου της καλδέρας.
Η έκρηξη του 726 μ.Χ. ήταν 30 φορές μικρότερη από τη Μινωική, χωρίς προοπτική για νέα παρόμοια συμβάντα. Ωστόσο, η κατανόηση αυτών των γεγονότων έχει σημαντικές επιπτώσεις για την αξιολόγηση της ηφαιστειακής επικινδυνότητας.
