Η σχέση ανάμεσα στο δίδυμο αυτό ήταν από την αρχή περίεργη. Ο ένας είχε τις ρίζες του στη δυτική πλευρά του Ανατολικού, είχε προηγούμενη εμπειρία στον τομέα των επενδύσεων, ήταν ανοιχτά ομοφυλόφιλος και ήταν μέλος της ομογένειας που υποστήριζε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο άλλος ήταν ίσως ο πιο αμφιλεγόμενος αναπληρωτής υπουργός Υγείας μετά τη μεταπολίτευση, ο οποίος βρέθηκε στο προσκήνιο λόγω του λόγου του και της παρουσίας του στο ψηφοδέλτιο του κόμματος. Είχε βαρύ προφίλ ως καταγόμενος από την Κρήτη και ήταν αντιπαθής σε αρκετά ανώτατα κομματικά στελέχη.
Παρ’ όλα αυτά, όταν ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοίνωσε επίσημα ότι θα είχε ψυχαγωγία την ηγεσία του κόμματος το περασμένο καλοκαίρι, ο Παύλος Πολάκης ήταν ο πρώτος που τον υποστήριξε. Αυτή η σχέση έθεσε τις βάσεις για την εσωκομματική διαμάχη που ξεκίνησε και κορυφώθηκε στον δεύτερο γύρο – οι κατηγορίες του Πολάκη για την πλευρά της Εφης Αχτσιόγλου και για την ίδια ανέβασαν τους τόνους ανάμεσα στους δύο υποψηφίους και τελικά καθόρισαν το αφήγημα που κυριάρχησε, αλλά και το αποτέλεσμα.
Έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση της αντιπολίτευσης μετά την εποχή του Τσίπρα. Καθώς η δεύτερη φάση άρχισε, ο νέος πρόεδρος βρέθηκε αντιμέτωπος με μια κομματική πραγματικότητα που κληρονόμησε από τον προκάτοχό του, μια σύγκρουση που χρησιμοποίησε έναν από τους ισχυρότερους υποστηρικτές του ως αιτία ή ως πρόσχημα, ανάλογα με τον ρόλο που διαδραμάτιζε εκείνη τη στιγμή. Οι τάσεις κατέληξαν στο αποκορύφωμά τους. Μεταξύ των δηλώσεων των κύριων στελεχών της κοινοβουλευτικής ομάδας (παρά την τότε αντιπαράθεση), το όνομα του Πολάκη συμπεριλαμβανόταν πάντοτε.
Ο πρώην υπουργός ανέλαβε το ρόλο του συντονιστή της ΕΠΕΚΕ, παίρνοντας κυριολεκτικά ρόλο «υπερτομεάρχη». Τα 16 λευκά που καταγράφηκαν στην ψηφοφορία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας δεν προήλθαν μόνο από πρόσωπα που αργότερα αποχώρησαν για να δημιουργήσουν τη Νέα Αριστερά. Δεν ήταν λίγοι ούτε εκείνοι που έκρυψαν την ανησυχία τους για την εκδηλότητα του χαρακτήρα του Πολάκη και για τον ρόλο «πυροσβέστη» και «μασέρ» που θα δυσκολευόταν να αναλάβει σε αντίθεση με τον προκάτοχό του στην αντίστοιχη θέση, Αλέκο Φλαμπουράρη.
Εκτός από την προσωπική τους σχέση, η εμπιστοσύνη που έδειξε ο Κασσελάκης στον Παύλο Πολάκη αποτελεί ένδειξη της στενής τους πολιτικής συνεργασίας, μιας σχέσης που δεν μπορεί να διαλυθεί. Για τα πρότυπά του, ο πρώην υπουργός συνέχισε να διατηρεί χαμηλό προφίλ στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, γεγονός που ουσιαστικά υποδήλωνε την επικείμενη διάσπαση, με τη σταδιακή αποχώρηση των στελεχών που τελικά αποχώρησαν για να σχηματίσουν την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Αριστεράς. Παρέμεινε επίσης καλόβουλος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπενθυμίζοντας ενίοτε στην Κουμουνδούρου πως ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι κάτι που να αφορά μόνον έναν περιορισμένο αριθμό ατόμων.
Τόσο πριν όσο και μετά τη διάσπαση, η σχέση ανάμεσα στους δύο είναι εμφανής. Ο Κασσελάκης μιλάει με έναν τρόπο που απευθύνεται στον κοινό του Πολάκη, με τους αντιπάλους του να τον κατηγορούν συχνά για λαϊκισμό, για επιχειρήματα που απευθύνονται στα χαμηλότερα ένστικτα των πολιτών. Αυτή η πολιτική και ύφολογική ομοιότητα τους βοήθησε να συμπεράνουν τις επιπτώσεις που είχε ο ένας πάνω στον άλλο – για όσους αποχώρησαν, για παράδειγμα, δεν υπήρξε αμφιβολία πως ο Πολάκης στον νέο ΣΥΡΙΖΑ κατείχε την τελειότητα.
