Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που τα πολιτικά κόμματα του προοδευτικού φάσματος βιώνουν τεράστιες αλλαγές, με την αναστάτωση να αυξάνεται μέρα με τη μέρα.
Παράλληλα, η συζήτηση για έναν πιθανό νέο ενιαίο οργανισμό γίνεται όλο και πιο έντονη, που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί, έστω και υπό τις τρέχουσες συνθήκες, την πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Τα δημοσκοπικά στοιχεία δείχνουν ότι η πλειοψηφία των προοδευτικών ψηφοφόρων κρίνουν θετικά αυτήν την προοπτική. Επιπλέον, αυτή η κοινωνική τάση επιταχύνει την κίνηση και την εξέλιξη στο εσωτερικό των κομμάτων.
Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεται για εσωτερικές εκλογές για την επιλογή νέας ηγεσίας. Οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι εμφανίζονται ξεκάθαρα, αλλά κανένας από αυτούς δεν δείχνει τη δυναμική ηγετική παρουσία που απαιτείται για την ηγεσία ενός ευρύτερου σχήματος.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις πιέσεις για συνεργασία με άλλα προοδευτικά κόμματα. Οι ενδείξεις δείχνουν αμηχανία και αντιφατική στάση.
Η Νέα Αριστερά εκφράζει αμφιβολίες για τη χρησιμότητα μιας κοινής προσέγγισης με άλλα προοδευτικά κόμματα, εστιάζοντας στη σημασία της πολιτικής κατεύθυνσης που θα ακολουθήσει.
Η έλλειψη ενός δυναμικού ηγέτη δημιουργεί αντιπαραθέσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει δημοφιλής, προκαλώντας νευρικότητα.
