Είναι σπάνιο γεγονός στην αριστερά να βλέπει κανείς έναν ηττημένο πρόεδρο να παραιτείται μετά τις εκλογές. Μόνο η παραίτηση της Μαρίας Δαμανάκη μετά την ήττα του ΣΥΝ από την προεδρία είναι μια εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα αυτόν. Ο Αλέξης Τσίπρας ηττήθηκε από τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη με διαφορά 21 ποσοστιαίων μονάδων, αλλά αποφάσισε να παραμείνει στη θέση του. Στην πρώτη του επίσημη δήλωση μετά το κακό αυτό αποτέλεσμα, δήλωσε ότι «δεν πρόκειται να παραιτηθεί εν όψει της επόμενης εκλογικής μάχης τον Ιούνιο».
Αυτή η δήλωση θα μπορούσε να ήταν αποδεκτή εάν υπήρχαν αποδείξεις ότι πρόκειται να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα στις επόμενες εκλογές. Όμως μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει αυτήν την εντύπωση. Η παράταση της προεδρίας του φαίνεται περισσότερο σαν μια προσπάθεια να αναβάλει τις δύσκολες εσωτερικές συζητήσεις. Αλλά η σαφής ήττα στις προηγούμενες εκλογές της 21ης Μαΐου δεν ήταν το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Τσίπρας. Υπήρξε και η επιστροφή του πρώην υπουργού της υγείας Παύλου Πολάκη στο κόμμα. Μετά από ένα σειρά αστοχημένων αναρτήσεων στα social media, ο Πολάκης τέθηκε προσωρινά στο περιθώριο της εσωκομματικής ζωής. Ωστόσο, επέστρεψε στο κόμμα και έδειξε ποιος είναι ο πραγματικά ηγέτης.
Η τρίτη και τελευταία ήττα στις προηγούμενες εκλογές εξέθεσε περισσότερο τον σημερινό πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, είπε ότι «οι πολίτες δεν κατάλαβαν την απλή αναλογική» και ότι το κυβερνών κόμμα επέβαλε την πολιτική του θεματολογία. Δεν υπήρξε καμία εσωτερική αυτοκριτική, μόνο ένας απολογισμός εν όψει των επόμενων εκλογών. Όμως, αν το αποτέλεσμα αυτό επαναληφθεί στις εκλογές του Ιουνίου, τότε θα είναι τέλος για τα αντιμνημονιακά όνειρα μιας συμμαχίας που ζημίωσε σοβαρά τη χώρα. Η Ελλάδα χρειάζεται ιδεολογικές και πολιτικές δυνάμεις που να αντιπαρατίθενται και να επιτυγχάνουν συναίνεση όταν υπάρχουν κοινά συμφέροντα.
