Οι καιροί εξελίσσονται και η Ζανέτ Τσίπρα έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί γλώσσα που προέρχεται από τους αντι-ΣΥΡΙΖΑ κύκλους για να μιλήσει για τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και η οπτική της είναι διαφορετική, το μήνυμα παραμένει σαφές: «Αυτό το πολιτικό μόρφωμα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, πιστεύω ότι έχει φτάσει στο τέλος του. Ό,τι είχε να δώσει, το έχει ήδη προσφέρει.»
Κλείνοντας, υπογραμμίζει ότι «χρειάζεται μία αναδιάρθρωση σε όλο τον προοδευτικό χώρο»!
Είναι γεγονός ότι το «μόρφωμα» έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του. Τοξικότητα, ηθικοί εκτροχιασμοί, επιθέσεις και στοχοποιήσεις έχουν παραγκωνίσει τον ουσιαστικό δημόσιο διάλογο. Το κόστος από την πολιτική τους έχει επιφέρει ζημιά στην εθνική οικονομία της τάξεως των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ. Κι εμείς με την σειρά μας έχουμε χαρακτηριστεί «τσιράκια του Κούλη» για τις παρατηρήσεις μας.
Το «μόρφωμα» δεν ανέκυψε με την εκλογή του Κασσελάκη. Ο Στέφανος αναδείχθηκε πρόεδρος ακριβώς γιατί ήταν μέρος αυτού του συστήματος. Πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων που φαίνεται να μην κατανοούν την πολυπλοκότητα της παγκοσμιοποίησης, πιστεύοντας ότι μπορούσαν να επιβάλουν τις απόψεις τους με απλές κινήσεις.
Ο ηγετικός παλμός τους είχε την ικανότητα να παραβλέπει τους θεσμούς και την γραφειοκρατία της Ε.Ε. και των κρατών-μελών, εν μέσω της πεποίθησης ότι είχαν κάποιο «ηθικό πλεονέκτημα», κληροδοτημένο από την ιστορία—χωρίς όμως κανείς άλλος να το αναγνωρίζει.
Στην ομάδα δρούσαν περισσότεροι απόγονοι της γενιάς των ηττημένων με σταυρουλένη ιστορία και μια θλίψη που τους όπλιζε για εκδίκηση, επαναλαμβάνοντας τις ιδέες των προγόνων τους. Όμως, αυτό το πνεύμα δεν κατέστη ικανό να αντεπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις.
Η πρωθυπουργία της αδελφής της Ζανέτ δεν επιβεβαίωσε ποτέ τις «ταξικές ευαισθησίες» που επιθυμούσαν να εκπροσωπήσουν. Χωρίς καμία σύγχρονη αριστερή κουλτούρα, οι θέσεις τους περιορίστηκαν σε απλοϊκά συνθήματα.
Όταν ο λαός τους έδωσε την ευκαιρία με το 31% να επαναστατήσουν και να ανασυγκροτηθούν, αυτοί αντίθετα εστίασαν στην αντιπολιτευτική υστερία, πιστεύοντας ότι αυτή είναι η δυναμική προσέγγιση στην κατάσταση.
Δυστυχώς, αυτή η προσέγγιση δεν απέφερε καρπούς. Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειχναν τον Μητσοτάκη ως τον πιο κατάλληλο για ηγέτη, ενώ οι επιθέσεις τους μέσω συνθημάτων δεν είχαν καμία αποτελεσματικότητα.
Αυτή η απολιτική κατάσταση άνοιξε το δρόμο για τον Στέφανο. Ήρθε ως πολιτικός τουρίστας και κατέλαβε το κόμμα, υποσχόμενος ότι θα νικήσει τον Μητσοτάκη.
Αδιαμφισβήτητος, χωρίς πολιτική προϋπηρεσία στο χώρο, αυτός ο φιλελεύθερος πρώην υποστηρικτής του Μητσοτάκη κατάφερε να αποκτήσει το κόμμα σχεδόν αδιαμαρτύρητα!
Ο Στέφανος, όπως παρατηρεί ο Γιάννης Σιδέρης στο liberal, αντεπεξήλθε με ρητορική παρόμοια με αυτή του Πολάκη, αλλά η γοητευτική του εικόνα δεν υποστηρίζει τη σφοδρή του ρητορική.
Ο Πολάκης ίσως είναι ο πιο κατάλληλος για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Με την ικανότητα να εντοπίζει τη διαφθορά με ένα μπρουτάλ ύφος, είναι ιδανικός για να συγκεντρώσει την πελατεία της παράταξης. Είναι ο φυσικός κληρονόμος αυτού του μορφώματος που δημιούργησε αρχικώς ο Αλέξης.
Ή, τουλάχιστον, για την «αναμόρφωση του προοδευτικού χώρου», αν και αυτή απαιτεί χαρακτηριστικά που ο Στέφανος δεν φαίνεται ικανός να αναπτύξει στην ηλικία των 50 του.
