Υπάρχουν μάχες στην πολιτική που φαίνονται να έχουν κριθεί πριν καν ξεκινήσουν. Δεν είναι όλες αξιόλογες, παρόλο που οι μονομάχοι προσπαθούν να δώσουν βάρος στη σπουδαιότητά τους. Αυτό ισχύει και για τη μάχη ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές.
Δεν είναι τόσο μεγάλη πια η διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα για να κρίνεις ότι η διακύμανση της δεύτερης θέσης θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στο πολιτικό τοπίο. Οι διαφορές τους έγκεινται περισσότερο στους ανθρώπους παρά στην ιδεολογία που υποστηρίζουν.
Το να αφιερώνουν τόση προσοχή στη δεύτερη θέση φαίνεται σαν να παραδέχονται ότι δεν μπορούν να ανταγωνιστούν με ίσους όρους την κυβέρνηση. Ο Κασσελάκης το κατάλαβε αυτό όταν αποφάσισε να διεκδικήσει την πρωτιά αντί για τη δεύτερη θέση με 17%. Είναι πιο απαιτητικό αλλά και πιο συναρπαστικό.
Η δεύτερη θέση χωρίς την απαραίτητη πολιτική διαδικασία δεν εγγυάται κάτι ουσιαστικό. Το σημαντικό είναι η στρατηγική, η υπομονή και η ικανότητα να ενωθεί ένα κόμμα.
Να θυμόμαστε πως στην πολιτική, όσοι αξίζουν να είναι δεύτεροι, δεν αξίζουν απαραίτητα να είναι πρώτοι. Απαιτούνται πολλά περισσότερα πέρα από τη διεκδίκηση μιας θέσης.
