Φανταστείτε να κολυμπάτε σε μια παραλία του Αιγαίου και ξαφνικά να βλέπετε έναν γιγαντιαίο σκορπιό 2,7 μέτρων να προεξέχει από τα νερά. Ευτυχώς σήμερα οι σκορπιοί είναι μικροσκοπικοί, αλλά στο παρελθόν ήταν οι αδιαμφισβήτητοι «άρχοντες» των θαλασσών, κάνοντας χρήση των κυνηγετικών τους ικανοτήτων.
Οι λεγόμενοι «θαλάσσιοι σκορπιοί» ανήκουν στην αρχαία ομάδα των ευρυπτερηδών, οι οποίοι ανιχνεύονται στους ωκεανούς ήδη από την Παλαιοζωική εποχή, εδώ και πάνω από 400 εκατομμύρια χρόνια.
Για πρώτη φορά, η ύπαρξή τους διαπιστώθηκε όταν απολιθώματα 150 αυτών των εντυπωσιακών πλασμάτων ανακαλύφθηκαν στον πυθμένα του ποταμού στην Αϊόβα, ΗΠΑ, περίπου πριν δέκα χρόνια.
Μια νέα έρευνα του παλαιοβιολόγου Ράσεκ Μπίκνελ από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας φέρνει στο φως μελέτες που πραγματοποιήθηκαν με βάση απολιθώματα από την Αυστραλία, και έδειξε ότι οι μεγαλύτεροι θαλάσσιοι σκορπιοί είχαν την ικανότητα να διασχίζουν ωκεανούς, κάτι που ξεπερνά ό,τι γνωρίζαμε για τα αρθρόποδα μέχρι σήμερα.
Σημαντικά ευρήματα για την κυριαρχία των θαλάσσιων σκορπιών
Οι περισσότεροι ευρυπτερίδες προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, με ορισμένα απολιθώματα που έχουν πρόσφατα ανακαλυφθεί στην Κίνα. Αν και είχαν επισημανθεί παλαιότερα θραύσματα ευρυπτερίδων στην Αυστραλία, ήταν ελάχιστα για να κατανοηθεί η πραγματική τους διάσταση.
Η νέα μελέτη καταγράφει ένα εξελιγμένο σύνολο απολιθωμάτων από την Αυστραλία, τα οποία αν και είναι επίσης θραύσματα, μπορούν πλέον να αναγνωριστούν με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτοί οι σκορπιοί μπορούσαν να ταξιδεύουν πολύ, κάτι που ήταν εντυπωσιακό. «Είναι συναρπαστικό να βλέπεις πόσο μακριά μπορούσαν να ταξιδεύουν», ανέφερε ο Μπίκνελ.
Με τις μεγάλες νύχια και έκταση ποδιών, οι γιγάντιοι σκορπιοί μάλλον ήταν οι κυρίαρχοι των θαλασσών. Η ιδέα ότι μπορούσαν να διανύουν εξαιρετικά μακρινές αποστάσεις, ακόμα και χιλιάδες μίλια, υποδηλώνει ότι το γιγαντισμό τους ενδέχεται να είχε ρόλο στη μετανάστευσή τους.
Ο Δρ Τζέιμς Λάμσντελ από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βιρτζίνια υποστηρίζει ότι οι γιγάντιοι σκορπιοί χρειαζόταν το μεγάλο τους μέγεθος για να επιβιώσουν στους ωκεανούς, παρόμοια με τους σύγχρονους καρχαρίες και φάλαινες.
Ποιο είναι το μυστήριο της εξαφάνισης;
Παρά την τρομακτική τους εικόνα, αυτοί οι σκορπιοί εξαφανίστηκαν ξαφνικά, και η αιτία παραμένει άγνωστη. Τα απολιθώματα τους ήταν στο απόγειό τους κατά την Σιλουριακή περίοδο, αλλά εξαφανίστηκαν απότομα μετά την πρώιμη Δεβόνια περίοδο.
Η απότομη αυτή αλλαγή έχει αφήσει τους επιστήμονες σε αμηχανία. «Εμφανίζονται, αναπτύσσονται και καταλαμβάνουν τις θάλασσες, αλλά τελικά χάνονται», ανέφερε ο Λάμσντελ.
Από τότε, δεν έχουμε δει παρόμοια γιγαντιαία αρθρόποδα, και η καλύτερη κατανόηση της εξάπλωσης των θαλάσσιων σκορπιών μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνουν τέτοιες εξαφανίσεις.
Μέχρι τώρα, το γιατί οι γιγάντιες αυτές δημιουργίες άκμασαν και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν είναι ακόμη ένα άλυτο μυστήριο. «Όσο περνά ο καιρός, περισσότερες ανακαλύψεις θα προκύψουν» , πρόσθεσε ο Λάμσντελ. «Και θα έχουμε καλύτερη εικόνα για το τι συνέβη με αυτά τα ζώα».
Πληροφορίες από New York Times, Newsweek
