Τρεις κρίσεις σε λιγότερο από δέκα ημέρες. Ένα σκηνικό στον Έβρο, ένα στα ανοικτά της Χίου, και μια επίθεση στον κυβερνοχώρο. Τρία γεγονότα που μπορεί κανείς να θεωρήσει ως “ανεξάρτητα” ή να επικαλεστεί συνωμοσιολογίες. Ας προσπαθήσουμε να αποφύγουμε το δεύτερο. Πρέπει ωστόσο να αναγνωρίσουμε ότι αυτό ήταν ακριβώς αυτό που κάποιος ήθελε να δοκιμάσει, τις αντιδράσεις μας. Είναι υπερβολική καχυποψία; Η ιστορία μας διδάσκει ότι η αφέλεια και η ανυποψίαστη στάση δεν μας εξυπηρέτησαν.
Καταρχάς, η άρνηση των ναυτικών του τουρκικού πλοίου να δεχτούν βοήθεια από τους Έλληνες διασωστικούς φορείς στα ανοικτά της Χίου μας θύμισε κάπως τα Ίμια. Τα γεγονότα στον Έβρο, με την τουρκική στρατοφυλακή να εκδιώκει τους 91 “παράτυπους μετανάστες” προς την ελληνική πλευρά, ήταν σαν να επαναλαμβάνεται η ιστορία της “μικρής Μαρίας” χωρίς την τραγική απώλεια στον Έβρο. Ίσως επειδή ο τρομακτικός σκορπιός του Έβρου δεν εμφανίζεται στην περιοχή εδώ και αιώνες, κάτι που δεν είχε λάβει επαρκή προσοχή από τους σεναριογράφους της “μικρής Μαρίας”.
Όσον αφορά στην κυβερνοεπίθεση, γνωρίζουμε ότι απαιτούνταν μεγάλοι οικονομικοί πόροι και ότι υπήρχε μια ξένη χώρα πίσω από αυτό. Δεν έχουμε αποδείξεις για κάτι τέτοιο και ο ένοχος μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Αρκεί να μπορεί κανείς να κατανοήσει το κίνητρο, γιατί κανείς δεν πετάει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από το παράθυρο για πλάκα. Αυτό που μας καθιστά πιο προσεκτικούς είναι ο χρόνος εμφάνισης του γεγονότος και η συγχρόνως εμφάνιση άλλων περιστατικών. Και τι ακριβώς επέτυχαν εκείνοι που επιτέθηκαν στην τράπεζα θεμάτων; Αυτό που επιτύχανε και σε όλα τα άλλα. Δοκιμάσανε τα όριά μας! Ας σκεφτούμε ότι την επόμενη φορά η κυβερνοεπίθεση μπορεί να στοχεύει τα υδραυλικά δίκτυα της πατρίδας μας. Ας τα βάλουμε στη σωστή σειρά. Εμείς κυβερνάμε – λόγω απλής λογικής – με μια προσωρινή κυβέρνηση. Ξαφνικά, αντιμετωπίσαμε σοβαρά προβλήματα. Και οι γείτονες ανατολικά μας, όπως γνωρίζουμε καλά, πάντα επιχειρούν επιθέσεις κατά της πατρίδας μας, όταν υπάρχει κενό εξουσίας στην περιοχή μας. Είναι δύσκολο να δεχτούμε ή να παραβλέψουμε τόσες συμπτώσεις που συνέβησαν. Έχει επισημανθεί επανειλημμένα και στο παρελθόν. Η Άγκυρα ακολουθεί μια συγκεκριμένη σκέψη, η οποία είναι δύσκολο να αλλάξει. Αυτή η σκέψη επαναλαμβάνεται πιστά, προσπαθώντας να μάθει από τα λάθη και τις αδυναμίες μας. Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Προκύπτει μια δύσκολη περίοδος μπροστά μας. Η χώρα χρειάζεται ένα ισχυρό κυβερνητικό πλειοψήφιο και μια σταθερή βούληση να συνεχίσει την πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Όπως και η Άγκυρα δεν αλλάζει πολιτική υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, το ίδιο πρέπει να ισχύει και για εμάς. Είναι δουλειά τους και δουλειά μας.
Και αν μας πιέσουν πολύ να μπούμε σε διαπραγματεύσεις; Οι διαπραγματεύσεις και οι συζητήσεις δεν είναι βλαβερές. Βλαβερές είναι οι πολιτικές που υποχωρούν πριν καν ξεκινήσουν οι συζητήσεις, ακυρώνοντας στην πράξη τον βασικό κανόνα των διαπραγματεύσεων: πρέπει να έχεις δύναμη για να μπορείς να εκφράσεις τη γνώμη σου.
