Αυτή την περίοδο, υπάρχει μια έκρηξη διαμαρτυριών από αγρότες και κτηνοτρόφους σε σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην Ολλανδία, παράδειγμα, οι κτηνοτρόφοι αντιδρούν στη μετακίνηση μέρους της παραγωγής τους στην Ισπανία με στόχο τη μείωση των εκπομπών αζώτου. Στη Γερμανία, οι αγρότες αντιτίθενται στην κατάργηση των επιδοτήσεων για το αγροτικό ντίζελ. Στη Γαλλία, αντιτίθενται στους περιορισμούς στη χρήση φυτοφαρμάκων, ενώ στην Ελλάδα απαιτούν αποζημιώσεις για τις πλημμύρες και το αυξανόμενο κόστος ενέργειας στη γεωργία.
Παρόλο που οι αγρότες έχουν συγκεκριμένα αιτήματα, όλοι αναζητούν αλλαγές που απορρέουν από τη νέα «πράσινη» Κοινή Αγροτική Πολιτική, η οποία αποτελεί μέρος της γενικότερης «πράσινης μετάβασης». Η νέα αυτή πολιτική επηρεάζει το γεωργικό περιβάλλον και τους πολίτες της ΕΕ. Επιπλέον, αλλάζει τον τομέα των αγροτικών επιδοτήσεων, εστιάζοντας στον περιορισμό της επιδότησης για το «πρασίνισμα» της παραγωγής.
Οι αγρότες επικεντρώνονται στην προστασία του εισοδήματός τους, τη μείωση των κανονιστικών περιορισμών και την προάσπιση της αγοράς από φθηνές εισαγωγές τροφίμων που δεν υπόκεινται σε αντίστοιχους δασμούς. Παράλληλα, απαιτούν προστασία από τις ελεύθερες εξαγωγές από χώρες όπως η Ουκρανία και η Τουρκία προς την ΕΕ. Τα κίνητρα των αγροτών απορρέουν από τις προηγούμενες δυσλειτουργίες της ΕΕ και την ανάγκη αναθεώρησης του γεωργικού μοντέλου.
Πιθανώς να υπάρξουν πολιτικές δυνάμεις που θα εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες του ευρωπαϊκού μοντέλου κατά τις ευρωεκλογές του 2024.
