Ο μπαμπάς της Ελένης Τοπαλούδη μας συγκλονίζει, μιλώντας για το φονικό έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων. «Θέλουμε μια αστυνομία που θα είναι δίπλα μας και θα μας προστατεύει πραγματικά», λέει ο κύριος Τοπαλούδης, που ακόμα πονάει για το χαμό της κόρης του πριν έξι χρόνια, τον Νοέμβριο του 2018.
«Δυστυχώς, φοβάμαι δεν θα είναι το τελευταίο θύμα η 28χρονη και ήδη η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο τρομακτική», αναφέρει, επισημαίνοντας την αυξανόμενη βία: εσωκοινοτική, φύλου, ομάδας, και θυμίζοντας την αναισθησία με την οποία οι αστυνομικοί είχαν αντιμετωπίσει τη δική του περίπτωση, ένα χρόνο πριν τη δολοφονία στη Ρόδο:
«Τον Νοέμβρη του 2017 βιάσανε την Ελένη μας… και το κορίτσι μας, λίγες μέρες αργότερα, είχε το θάρρος να πάει στο αστυνομικό τμήμα με άλλες τρεις συμφοιτήτριες της για να καταγγείλει το συμβάν, γιατί υπήρχε και ένα βίντεο. Οι αστυνομικοί εκείνη τη μέρα όμως της είπαν “πήγαινε να βρεις το βίντεο, τα αποδεικτικά, και μετά έλα να καταθέσεις”. Εκείνη βρήκε το θάρρος να καταγγείλει το συμβάν, αλλά οι αστυνομικοί ζήτησαν πάλι το βίντεο πριν την καταγγελία.
«Αν ήταν το δικό τους παιδί έτσι θα αντιδρούσαν;»
Και ο πατέρας αναρωτιέται: «Αν ήταν το δικό τους παιδί έτσι θα αντιδρούσαν;»
«Θέλουμε μια αστυνομία που θα είναι δίπλα μας και θα μας προστατεύει πραγματικά», επιμένει ο κύριος Τοπαλούδης.
Και προσθέτει: «Ακόμη χειρότερο είναι ότι μετά τον βιασμό του παιδιού μας, όταν σκοτώθηκε η ανακρίτρια στη Ρόδο, αυτοί οι δύο συγκεκριμένοι, αυτοβούλως, δίχως πρόσκληση, πήγαν να καταθέσουν για την περσινή υπόθεση. Και η ανακρίτρια τους ανέλαβε την υπόθεση του 2017. Αλλά εγώ τα ονομάζω διαφορετικά. Ήταν σαν να καθαρίσαν τον εαυτό τους».
«Εύχομαι να μην συμβεί το ίδιο και με την Κυριακή, να συμπονέσω τους γονείς και να τους εύχομα κούραγη και δύναμη για τον αγώνα που έχουν μπροστά τους, για τον πόνο που θα βιώσουν».
«Ο πόνος δεν σβήνει ποτέ»
«Εύχομαι αυτοί οι φρικτοί δολοφόνοι να πληρώσουν για τις πράξεις τους», υπογραμμίζει. «Έχουν περάσει έξι χρόνια αλλά ο πόνος δεν φεύγει ποτέ. Είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε λεπτό. Η ζωή μιας οικογένειας πριν και μετά τη δολοφονία ενός παιδιού χωρίζεται σε δύο κομμάτια, πριν και μετά τον ψυχικό θάνατο του παιδιού», προσθέτει.
