Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου 2023 φέτος θα γιορταστεί στην «κανονική» του ημερομηνία, μιας και το Πάσχα έπεσε πιο νωρίς. Εάν το Πάσχα πέσει μετά από αυτή την ημερομηνία που είναι του Αγίου Γεωργίου, τότε μεταφέρεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου, δηλαδή τη Δευτέρα του Πάσχα.
Πότε πέφτει του Αγίου Γεωργίου
Είναι μια μεγάλη γιορτή και επειδή ορισμένα τροπάρια που ψάλλονται για τη μνήμη του Αγίου Γεωργίου περιέχουν αναστάσιμα λόγια, η γιορτή δεν γιορτάζεται πριν από την Ανάσταση του Χριστού.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν το Πάσχα, δηλαδή πριν ή και την ίδια μέρα με την Κυριακή του Πάσχα, τότε η γιορτή του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα. Αν όχι, τότε γιορτάζεται κανονικά στις 23 Απριλίου.
Φέτος, όμως, μιας και η Κυριακή του Πάσχα ήταν στις 16 Απριλίου, η γιορτή του Αγίου Γεωργίου θα γιορταστεί την Κυριακή 23 Απριλίου.
Έτσι, του Αγίου Γεωργίου πέφτει:
- Για το 2023: 23 Απριλίου, δηλαδή φέτος πέφτει την κανονική ημερομηνία.
- Για το 2024: 6 Μαΐου – αλλάζει η ημερομηνία της γιορτής λόγω του Πάσχα.
- Για το 2025: 23 Απριλίου, δηλαδή πέφτει την κανονικά ημερομηνία εορτασμού.
Ο βίος του Αγίου Γεωργίου
Οι ακριβείς λεπτομέρειες γύρω από τη γέννησή του δεν βρίσκουν σύμφωνους όλους τους ιστορικούς. Φαίνεται ο Γεώργιος να γεννήθηκε μεταξύ των ετών 275-285 μ.Χ., από τον Έλληνα Συγκλητικό Γερόντιο, στρατηλάτη στο αξίωμα κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Κατά την αγιογραφία, ο πατέρας του Γεωργίου, καταγόταν από πλούσια και επίσημη γενιά της Καππαδοκίας. Εκεί, κατά μία εξιστόρηση, σε ένα μοναστήρι της περιοχής, ο Γεώργιος δέχθηκε το Μυστήριο του Βαπτίσματος και έγινε μέλος της Εκκλησίας. Σε παλαιό χειρόγραφο αναφέρεται ότι γεννήθηκε στη Γεωργία, αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αργότερα έγινε Χριστιανός. Η μητέρα του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν Χριστιανή και καταγόταν από τη γνωστό Λύδδα (Διάσπολη) της Παλαιστίνης. Όπως αναφέρουν οι χριστιανικές πηγές, η οικογένεια του Αγίου, όταν εκείνος ήταν σε μικρή ηλικία, μετοίκησε στη Λύδδα λόγω του θανάτου του πατρός του.
Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του τριβούνου. Λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του κόμητος (συνταγματάρχη) στο Τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς· «πολλάκις πρότερον μεγαλοπρεπώς διαπρέψας του των σχολών μετά ταύτα πρώτου τάγματος κόμης κατ’ εκλογήν προεβλήθη».
Το 303 μ.Χ., όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Γεώργιος δεν δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού, επειδή κατείχε μεγάλο αξίωμα και ήταν αγαπημένος του. Αρχικά, του έταξε πλούτη, γη και δούλους για να αλλαξοπιστήσει και όταν ο Γεώργιος αρνήθηκε, ελεεινολογώντας τους ειδωλολάτρες, τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Έτσι, έδεσαν τον Άγιο Γεώργιο σε ένα ξύλο και τον χτυπούσαν στην κοιλιά του με ένα κοντάρι. Η χριστιανική παράδοση περιγράφει ότι αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, από όλες αυτές τις δοκιμασίες, ο Θεός τον κράτησε θαυματουργά ζωντανό.
Ο Γεώργιος τελικά μαρτύρησε με αποκεφαλισμό, την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Κατά τον υπολογισμό του χριστιανού ιστορικού και απολογητή Αγίου Ευσεβίου, η ημέρα αυτή αντιστοιχούσε στην Παρασκευή της Διακαινησίμου του Πάσχα. Οι Χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, ο πιστός υπηρέτης του Γεωργίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του, παρέλαβε το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του και τα μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό πάνω στον τάφο του και, από εκεί, οι Σταυροφόροι τα μετέφεραν στη Δύση.
Η πίστη του Γεωργίου φαίνεται να γίνεται αφορμή να βαπτιστούν Χριστιανοί οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος, των οποίων τη μνήμη εορτάζει η Εκκλησία στις 20 Απριλίου και η βασίλισσα Αλεξάνδρα, σύζυγος του Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο, των οποίων η μνήμη τιμάται στις 21 Απριλίου, καθώς και η Αγία Νίκη. Μετά τον θάνατο του Γεωργίου, μαρτύρησαν και οι συνδέσμιοί του Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και άλλοι τέσσερις μαζί. Τη μνήμη τους τιμά η Εκκλησία στις 23 Απριλίου.
